“You are not just a traveler — you are the journey.”

Biography

Lottie

ผู้สร้างโลกในเงามืดของหัวใจ ภาพแทนของคนที่มีความฝัน ทว่ายังไม่พร้อมก้าวเดินข้างหน้า แต่เลือกจะสร้างจักรวาลใหม่จากเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำ หล่อเลี้ยงความฝันที่ไม่เคยดับสูญ แม้จะไม่ใช่นักเดินทาง หากทุกโลกที่ “อินซ์จัง” ออกผจญภัย ล้วนถือกำเนิดจากมือของเธอ และเป็นการเดินทางที่เธอฝากไว้ในจิตวิญญาณของเขา

The Creator of Worlds in the Shadows of the Heart. She is the embodiment of a dreamer, yet not ready to step forward. Instead, she chooses to weave new universes from fragments of memory, nurturing dreams that never fade. Though she herself is not a traveler, every world that Inzjang ventures into is born from her hands — journeys entrusted to the spirit that carries her soul onward.

เพราะความไม่สมบูรณ์แบบ คือเสน่ห์ที่แท้จริงของการเป็นมนุษย์ เราอาจคอยกระเสือกกระสนอยู่หลายครา แต่การได้ดั่งใจในทุกเรื่องที่เฝ้าฝันนั้น อาจมีได้แค่ในนิทาน

“หากต้องรอหลายร้อยปีแล้วยังไม่เจอสิ่งที่ตามหา ล้มเลิกเสียตั้งแต่วันนี้ แล้วใช้เวลาช่วงชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อตัวเองไม่ดีกว่าหรือ”

การเป็นนิรันด์อาจไม่มีอยู่จริงแต่แรก แค่เพียงประโยคไว้ปลอบโยนผู้ที่ยังอยู่ โลกที่ต้องเดินออกไปเชยชม อาจไม่ปลอดภัยเท่าจุดที่อยู่ตอนนี้ก็ได้นะ ความหวาดระแวงของการลิ้มลองสิ่งใหม่ๆยังคงฝังลึกลงไปบนบาดแผลที่เคยมี

Imperfection is the true enchantment of being human.
We may falter, stumble, and wrestle with life countless times,
yet to see every dream bloom exactly as we long for
may belong only to the realms of fairy tales.

"If you must wait centuries and still fail to find what you seek,
perhaps it is wiser to surrender today,
and spend the remainder of your life for yourself."

Eternity may have never existed at all—
merely a phrase to console those still wandering here.
The world beyond, waiting to be discovered,
may not be safer than the place where you stand now.
And the trepidation of tasting the unknown
remains etched deep into the scars we carry.

Lottie’s first name :

ลภัสรา (Laphasara) – หมายถึง "ความรุ่งเรืองแห่งความคิดสร้างสรรค์"

Laphasara — “The Light of Creation, Glowing with the Splendor of Endless Thought.”

กลิ่นอันลุ่มลึก ล่องลอยเพรียกให้จมูกต้องดอมดม

ยิ่งฝืนทานเท่าใด หัวใจยิ่งบีบรัดดั่งพันธนาการมิรู้คลาย

A fragrance, rich and lingering, drifts through the air,

calling irresistibly, tempting the senses.

The harder one resists,

the tighter the heart is drawn,

bound by invisible chains that will not relent.

ครั้งนึง เคยให้หัวใจเป็นผู้นำทาง

จมูกสูดดอมตามกลิ่นแห่งวิถีที่ย่างเหยียบ

คราแรก ทุกอย่างสวยงามดั่งภาพฝันที่วาดไว้

ครั้นวันเวลาผันผ่าน ก็มลายหายสิ้น

คล้ายกลิ่นดอกไม้แรกแย้มในฤดูใบไม้ผลิ

ไออุ่นของแสงแดดในช่วงยอดต้นผลิใบ

แค่ได้สัมผัสเพียงน้อยนิด

หัวใจก็พลันพองโตอย่างไม่รู้ลืม

จมูกอันน้อยนิดสูดดมอย่างชื่นมื่น

ทว่าครั้นมากเกินไป

อาจกลายเป็นสิ่งที่หนักหน่วง

รัดแน่นหายใจไม่ออก เหมือนปอดที่คับแคบ

จนแทบจะระเบิดแตกโพล่งเหมือนลูกโป่ง

จึงเลือกปลงเสียซึ่งปลายจมูก

เพื่อมิให้ต้องดอมดมกลิ่นใดอีกต่อไป

Once, I let my heart take the lead,
my nose chasing the whispers of the path below.
At first, all was radiant,
like a dream painted in delicate hues.
But as time unfolded,
it all dissolved into nothingness.

Like the first bloom of spring,
or sunlight kissing tender leaves,
even the slightest touch
makes the heart swell, unforgettable.

My small nose inhaled with joy,
yet overindulgence turned it heavy,
tightening, suffocating,
as if lungs were bound,
ready to burst like a fragile balloon.

So I surrendered the tip of my nose,
forsaking all scents forever,
to spare myself the weight of longing.

Page updated

Google Sites

Report abuse